JÓZEF WĘGRZYN

Po kapitulacji Warszawy Gestapo aresztowało go i osadziło w więzięniu na Pawiaku. Powodem aresztowania była jego parodystyczna rola Hitlera w spektaklu Genewa. Po kilku miesiącach został wypuszczony, jednakże uraz psychiczny wywołany pobytem w więzieniu towarzyszył mu już do końca. Przez krótki czas pracował jako kelner w restauracji „Cristal”. W listopadzie 1940 r. zdecydował się występować w teatrach jawnych, najpierw w rewiach w „Złotym Ulu”, a w latach 1941̶44 w repertuarze dramatycznym w Teatrze Komedia i dorywczo w Teatrze Miniatu­ry. 27 listopada 1943 r. obchodził w Teatrze Komedia jubileusz czterdziestolecia. Po śmierci jego ukochanego syna, aktora Mieczysława Węgrzyna, załamał się psychicznie i popadł w chorobę alkoholową. Po wojnie sąd weryfikacyjny ZASP-u darował mu granie w teatrach jawnych, powołując się na ciężką sytuację prywatną i materialną.