![](/site/assets/files/5615/u_lardellego_logo-1.jpg)
adres: ul. Polna 30
data otwarcia: w 1939 r.
Kawiarnia założona przez artystów przedwojennej Filharmonii Warszawskiej. Najsłynniejsze miejsce w Warszawie, w którym można było posłuchać muzyki klasycznej. Na początku lokal skierowany był do polskiej społeczności, następnie został przemianowany na kawiarnię „nur für Deutsche” (niem. 'tylko dla Niemców'). Artyści występowali w nim codziennie, pod batutą Adama Dołżyckiego. Po pewnym czasie do kawiarni przychodzili głównie niemieccy urzędnicy i wojskowi, a warszawiacy bojkotowali lokal. 29 VIII 1943 roku odbył się koncert pożegnalny, zamykający artystyczną działalność kawiarni.
GALERIA
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ZOBACZ WIĘCEJ
>>>
ARTYŚCI ZWIĄZANI Z KAWIARNIĄ
WSPOMNIENIA
![](/site/assets/files/5618/o-lokalu-2-300.jpg)
Publiczność polska tam uczęszczała, [...] dużo Niemców przychodziło też, jakichś inteligentnych oficerów i tak dalej.
Kazimierz Olszewski, nagranie ze zbiorów AHM Muzeum Powstania Warszawskiego, zob. LINK
![](/site/assets/files/5817/renoma-300.jpg)
[Stefan] Krzywoszewski wymijająco odpowiedział, że w tej kawiarni przesiaduje wiele łobuzów, których świat polskiej kultury spotkać nie chce.
Franciszek Targosz, Leon Schiller w Oświęcimiu, Państwowy Instytut Sztuki, Warszawa 1957.
![](/site/assets/files/5820/bojkot-300.jpg)
[Adamowi] Dołżyckiemu ktoś coś powiedział [...] [wówczas odpowiedział] : „Proszę polską publiczność o zachowanie spokoju”. Wtedy był bojkot jego koncertów u Lardellego.
Kazimierz Olszewski, nagranie ze zbiorów AHM Muzeum Powstania Warszawskiego, zob. LINK
Prawdopodobnie właśnie w kawiarni Lardellego nastąpiło w 1942 r. pierwsze podczas okupacji oficjalne wykonanie utworów Chopina. Oprócz Chopina wykonywano tam także od połowy 1942 r. utwory innych kompozytorów polskich – Moniuszki, Karłowicza, Szymanowskiego, Różyckiego. Nie trzeba dodawać, jak wielkie znaczenie miała muzyka narodowa wówczas, gdy na każdym kroku okupant niszczył polską kulturę i sztukę.
Tomasz Szarota, Okupowanej Warszawy dzień powszedni, Czytelnik, Warszawa 2010.
![](/site/assets/files/5823/chopin-powraca-300.jpg)
![](/site/assets/files/5619/w-srodku-300.jpg)
Tam była letnia kawiarnia, chyba Lardellego. Zapamiętałam, że były rattanowe, wiklinowe fotele, stoliczki, żardiniery, dużo kwiatów.
Alicja Zdanowicz, nagranie ze zbiorów AHM Muzeum Powstania Warszawskiego, zob. LINK
![](/site/assets/files/5818/opinia-o-adamie-dolzyckim-300.jpg)
U „Lardellego” koncertami symfonicznymi „nur für Deutsche” [niem. 'tylko dla Niemców'] dyrygował Adam Dołżycki. Niestety!
Irena Górska-Damięcka, Wygrałam życie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1997.
![](/site/assets/files/5821/infamia-300.jpg)
[…] wreszcie wyrokiem Komisji Sądzącej Walki Podziemnej Okręgu Warszawskiego z dnia 7 października 1943 roku skazano Adama Dołżyckiego na infamię.
Zdzisław Bieske, Ewa Bandrowska-Turska. Wspomnienia artystki, Czytelnik, Warszawa 1989.
![](/site/assets/files/5620/frekwencja-300.jpg)
Dużo ponad milion słuchaczy przewinęło się w ciągu minionych czterech sezonów przez tę salę, która stała się z miejsca mekką melomanów warszawskich i reprezentacyjną ostoją sztuki, nadającą jej żywe tętno.
Tomasz Szarota, Okupowanej Warszawy dzień powszedni, Czytelnik, Warszawa 2010.
![](/site/assets/files/5819/praca2-300.jpg)
Występowała część członków dużej orkiestry Filharmonii, partie solowe na skrzypcach grał Wacław Niemczyk […]. Zaangażowani muzycy (80 osób) otrzymywali stosunkowo wysoką gażę – 700-800 zł miesięcznie.
Tomasz Szarota, Okupowanej Warszawy dzień powszedni, Czytelnik, Warszawa 2010.
![](/site/assets/files/5822/poziom-300.jpg)
Poziom artystyczny wykonywanych u Lardellego koncertów symfonicznych i koncertowych wersji oper uważano zgodnie za bardzo wysoki. Choć w pierwszych latach nie grano tam dzieł kompozytorów polskich, repertuar obejmował przecież klasyków muzyki światowej [...].
Tomasz Szarota, Okupowanej Warszawy dzień powszedni, Czytelnik, Warszawa 2010.