Test

ADOLF DYMSZA

Aktor teatralny i filmowy

Ur. 7 kwietnia 1900 r. w Warszawie.

W dniu wybuchu II wojny światowej miał 39 lat.

Pracował jako kelner w warszawskiej kawiarni artystów filmowych „Na Antresoli”, pod koniec okupacji zaś w „Gospodzie Warszawskiej”. Wbrew zakazowi konspiracyjnego ZASP-u grywał w jawnych teatrach rewiowych: „Komedia”, „Nowości”, „Niebieski Motyl”, „Jar”. Sam utrzymywał swoją ośmioosobową rodziną. W 1942 roku, ze względu na brak środków finansowych na opłatę czynszu, przeniósł się z rodziną do Otwocka. 

1938, fot. NN, zbiory NAC

DOROBEK ARTYSTYCZNY

Adolf Dymsza. Fragment filmu „Antek Policmajster” (1935) w reż. M. Waszyńskiego, Filmoteka Narodowa

POWIĄZANIA Z KAWIARNIAMI

WSPOMNIENIA

Dodek wielokrotnie podczas okupacji brał udział w koncertach charytatywnych na rzecz rannych polskich żołnierzy oraz niedożywionych dzieci. Kontynuował także pomoc dla kolegów, którzy nie znaleźli żadnej pracy, ale przede wszystkim dla tych zamkniętych w getcie.

Roman Dziewoński, DODEK Dymsza, wydawnictwo LTW, Dziekanów Leśny 2010.

 

W programie rewii Idzie wiosna, po wykonaniu piosenki Zimna krew, oklaskiwany jak zawsze, entuzjastycznie, Dymsza „nasrożył się”, zmarszczył brwi, stanął w jakiejś fantastycznej pozie i doniosłym głosem [...] powiedział: „Ja jestem Adolf! Noszę najmodniejszą marynarkę z klapami! Z jednej strony klapa i z drugiej strony klapa”. Można sobie wyobrazić, co się wtedy działo w teatrze.

Roman Dziewoński, DODEK Dymsza, wydawnictwo LTW, Dziekanów Leśny 2010.

 

POWRÓT DO MENU