STEFAN JARACZ

We wrześniu 1939 roku schronił się w Lublinie, w październiku 1939 roku zaczął występować w tamtejszym Teatrze Miejskim. W ciągu miesiąca Niemcy zamknęli teatr, wtedy aktor przeniósł się do Warszawy. Występował sporadycznie jako recytator w wielu kawiarniach. Od jego nazwiska pochodziła nazwa kawiarni „Café Jaracz”, w której jako kelnerzy pracowali jego byli podpieczni z Teatru Ateneum. Uczestniczył w konspiracyjnym życiu artystycznym, tj. w audycjach poetyckich dla szkół i organizacji podziemnych. W marcu 1941 roku,  po zamachu na Igo Syma, Niemcy aresztowali Stefana Jaracza i wysłali go do obozu Auschwitz. Tam wspólnie z Leonem Schillerem organizował jenieckie życie teatralne. Za sprawą interwencji elit polskich został zwolniony z obozu po sześciu tygodniach i wrócił do Warszawy. Ciężka choroba, gruźlica gardła i częściowa głuchota wykluczyły go z aktywnego życia konspiracyjnego. Ostatecznie wyprowadził się z Warszawy do Otwocka, skąd konsultował prace Tajnej Rady Teatralnej.